Aukeratutako etiketa ◊ epaitegia ◊

Antzezlan guzietan bezala, une bakoitzean zer esan behar den ondo prestatuta dauka Epaitegiak. Orain insktrukzio fasea itxi eta laster ahozko epaiketa zabalduko da. Ondoren, dataziorik egin gabe eta Mortadelo eta Filemonek (Instituto de Patrimonio Nacional Españolek) egindako azaletako (ez idazkunen barrunbeetako) analitika  batekin faltsuak direla esan eta Eliseori seguruenik isuna jarri eta betiko kanporatuta geratuko da, ostrakak auskalo ze egoeretan geratuko diren eta indusketa suntsitzaileen esku betirako, EHUko Arkeologiaren esku. Altamariran 18 urte eman zuten egiazkotasuna frogatu arte. Hemen martxa hori daramagu!

Espainiako Ministerio de Culturaren Instituto de Patrimonio Nacional Españolen laborategi horrek zera ondorioztatu du: azaletan mineral modernoak daudela. Tira, konturatu dira (azkarrak dira gero), Eliseok eta bere taldekoek ostrakak garbitzean ez zituztela eskuila erromatarrak erabili, Gasteizeko burdindegiren batean erositako batzuk baizik. Simpsom telesaileko gidolairiei gai honekin atal bat egiteko proposatuko diegu.

Eliseok eskatutako eskarmentuko handiko laborategietan datazioak, noski, ez dira egin, horiek ez ditu OPUSek eta Ministerio de Cultura Españolek kontrolatzen eta. Spain is different eta hemengo Ertzaintzak, Aldundiak, alderdiek eta EHU-Letren Fakultateak Spain horren mailan kokatu gaituzte, ezin hobeto!

Albistea, oraingoan ez digu El Correok eskaini esklusiban, EFEren bidez zabaltzea hobeto izan da haientzat.

Susana Junquera Bajo epaileak bere idazkian diona zinez barregarria da: “Eliseo eta bere laguntzaileek ostrakak faltsutzeko interes ekonomikoa zutela”. Guztiz kontrakoa denean, ez zuten inolako interes berezirik testu arrarorik agertzeko, pitxarrekin eta bestelako zeramika zatiekin  urte askotarako lana ziurtatuta zuten eta. Hau arkeologoentzat “aviso a navegantes” bat izan da, ortodoxiaren aurka zerbait aurkitu eta aireratzen badute, stablishmentek ostrazismora bidaliko dituztela.

Hemen bertsio “ofizialaren” historia  laburtuta dago. Azken atal hau gehitu behar dugu orain:

Iruña-Veleiaren bertsio ofizialaren laburpena

Elexpuru

Gaur arratsaldean jaso du Eliseo Gilen abokatuak Susana Junquera Bajo epailearen autoa. Honen bidez, zortzi urte baino gehiago iraun duen instrukzio fasea ixten du eta epaiketaren bidea zabaltzen. Betiko topikoak errepikatzen ditu, baina ez du inolako frogarik aurkezten akusatuen aurka. Eliseo Gilez gai, Oskar Escribano eta Rubén Cerdán daude enkausatuak. Datozen egunetan astiroago baloratuko dugu autoa zein horrek sortzen duen egoera.

EFE

Un juzgado de Vitoria considera que existen indicios de que el exdirector del yacimiento arqueológico alavés de Iruña-Veleia, Eliseo Gil, un socio y un trabajador suyos cometieron delitos continuados de estafa y daños.

Correo

La jueza finaliza la instrucción del caso Veleia y atribuye delitos de daños y estafa a Gil y sus colaboradores

Europa Press

La juez abre juicio oral por la presunta estafa del yacimiento de Iruña-Veleia (Álava)

Epaitegiari aski dela esateko, asteartean SOS Iruña-Veleiakoak enkartelatu ziren Epaitegiaren aurrean.

Iturria: Elexpuru

Gasteizko 1. Epaitegiak artxibatu egin du SOS Iruña-Veleiak Julio Nuñezen aurka jarritako kereila

Gasteizko 1. Epaitegiaren ebazpena jaso dugu, ondorengoa diona (funtsezkoena ipintzen dugu):

Hau da, epaitegiak ontzat eman du Arabako Foru Aldundiaren bertsioa eta artxibatu egin du auzia. Aldundiaren txostenak zera dio kereilaren gaia den 2015eko eskuhartzeei buruz:

Adierazpen hauek diputazioaren kolaboratzailea den Oscar Reinares arkitektoaren txosten laburrean oinarritzen dira:

Hots, Diputazioaren arabera, 2015ean Errosetoien Etxean “se efectuaron exclusivamente labores de mantenimiento, consistentes en desbroce, limpieza superficial y resiembra de césped“. Hau da, sastrakak kendu, zorua garbitu eta belarra birrerein.

Argazki bidez ongi dokumentatuta dauden ebidentzia materialek gezurtatu egiten dute hau. Txostena “desbroce”az mintzatzen da. Hitz horrek ‘sastrakak edo sasiak kentzea’ esan nahi du testuinguru horretan. Eta begi-bistakoa da sektore horretan ez zegoela sasi arrastorik (Ik. 2015eko azaroko eta abenduko argazkiak). Gero ‘belarra erein’ dela esaten da. Galdera da ea nola erein daitekeen belarra aurrez lurra baliabide mekanikoekin landu gabe, horietaz ez baita deus esaten txostenean. 2015eko abenduko argazkiek adierazten dute makina batek, rotabator erakoa ziurrenik, lurra landu zuela belar-hazia erein aurretik.

Txostenetan ez dira justifikatzen sektoretik hurbil dauden bi zakar pilak, erromatar garaiko zeramikak dituztenak, eta ezta ibilgailu astunen batek egindako gurpil markak ere. Pentsatzen dugu nahikoa motibo dagoela sektorea harrotu egin dutela susmatzeko. Gainera, airetik hartutako Google Maps-eko argazkiek iradokitzen dute “indusketa area” nabarmen handitu dela 2013az geroztik.

Ondorioz, garbi dago Epaitegiak ez dituela aintzat hartu kereilatzaileak bere eskuetan jarri dituen argudioak eta argazkiak, eta kereilatuaren kontakizuna hitzez hitz onartzera mugatu dela bere jarduna; errore larria eta injustizia handia, gure ustez. Horregatik, eskatzen dugu kata arkeologiko kontrolatuak egin daitezela leku horretan, horrela jakin ahal izateko baieztatzen ala  gezurtatzen diren kereila jartzera eraman gaituzten susmoak. Ez dezagun ahaztu sektore hau oso delikatua dela, bertan agertu zirelako  eztabaidaren erdian dauden grafitoetariko asko, euskarazko eta gai kristauko hainbat, adibidez. Eta” zaharrak berri” esan dezakegu, oso gogoan baitugu epaitegiak artxibatu egin zuela 2010ean  SOS Iruña-Veleiak egungo zuzendariaren aurka jarritako salaketa, hondeamakinaz egindako txikizioagatik, nahiz eta salaketa hori  argazkiz eta bideoz ondo dokumentatua egon.

Elkarteak helegitea aurkeztuko du, Patxi Zabaleta bere abokatuak prestatua.

SOS Iruña-Veleia,Gasteiz, 2016-06-24

Nahiz eta Iruña-Veleiako aparteko aurkikuntzak faltsuak direla frogatzeko saiakera asko egin, akusazioak ezin ditu frogak bildu eta luzapena eskatu du.

Aurkikuntzak benetakoak izan daitezkeela frogatzen saiatu beharrean, aparteko herentzia bat jaso duen edozein pertsona normalak egingo lukeen bezala, Administrazio inplikatuek, Aldundiak eta fiskaltzak, denbora gehiago eskatu dute Iruña-Veleiako grafitoen faltsutasun frogak aurkitu ahal izateko (ala agian fabrikatzeko?).

Lehen beretik, 2008tik bertatik, akusazioa (Arabako Aldundia, Lorena Lopez de la Calle, Kulturako diputatua) era arraroan ari da jokatzen, Iruña-Veleiako aurkikuntzak ezkutatu nahirik.

1.- Aldundiak aurkikuntzak faltsuak direla dioten adituekin Batzorde bat sortu zuen ad hoc. Hauetako batzuek Batzordean sartu nahirik beren iritzia aldatu egin zuten azken momentuan.

Adituetako batek, epaile eta alderdia aldi berean, etekin handiko indusketako zuzendari kontratua eskuratu zuen, indusketatik Eliseo Gil eta Lurmen enpresa kanporatu ondoren.

2.- Batere zientifikoak ez ziren txostenak enkargatu zituen, neutraltasunetik abiatu ordez faltsukeriaren hipotesitik abiatuta burutuak.

Kereila jartzeko Aldundiak erabili zuen txosten grafologikoa, komunikabideek usu eta maiz harrotua, ez du gaur defenditzen ezta Ertzaintzak berak ere, grafologia ez delako baliagarria euskarri gogorreko idazkera diktaminatzeko.

3.- Ez da egin nahi arkeologian normala dena, hots, datazioak (arkeometriak) eta kata kontrolatuak burutzea.

Eliseo Gilek berberak eskatu zien Aldundiaren Batzordeari, Aldundiari berari eta gaiaz arduratzen den Epaitegiari, esperientzia luzeko arkeometria laborategiek 100 zeramika, hezur eta adreilu datatu zitzatela eta kata kontrolatuak egin, hauxe zelako gaia zientifikoki erabakitzeko bide bakarra, baina zorrotz ukatu zioten.

4.- Alderdi akusatzaileak bere esku dauzka piezak, epaitegian zaindu partez. Epaitegi normala balitz, ekintza honegatik bakarrik kausa artxibatu beharko zukeen, zaintza katea hautsia dagoelako.

5.- Aldundia Eliseo Gilen aurka kereilatu eta Lurmen ikerketa enpresa arkeologikotik kanporatu egin zuen agindu foral baten bidez, artean beste alderdiko txostenak entregatu gabe egonik.

6.- Aldundiak ez du onartzen, Eliseo Gil eta Iruña-Veleiako ondarea behar bezala babestu ahal izateko, benetakoak direla dioten adituek defentsa prestatzeko grafitoak ikus ditzaten.

Ez dira alde batera utzi behar 2.400 orrialdeko 25 txostenak non ezeztatzen diren grafitoak faltsuak
direla zioten 6 txostenetako argudioak eta iritziak  eta gainera froga dokumentaletan oinarrituak daude, testu zaharren aipamenetan oinarrituak eta baita geroago egindako aurkikuntza arkeologikoetan ere.

Honela bada, Gasteizko Lehen Instrukzioko Epaitegiari eskaera aurkezten diogu kasua artxibatu dezala eta Arabako Foru Aldundiari eta Batzar Nagusiei egin ditzala behingoz bi alderdiek kontrolatutako datazio eta katak gaia behin betikoz argitua gera dadin. Iruña-Veleiak badu jada beste errekor bat gehiago gaur egun dituenei gehitu beharrekoa:

1.- Euskaraz idatzitako esaldi zaharrenak, Donemiliagakoak baino 8 mende lehenagokoak.
2.- Kristautasunaren hastapeneko kalbario (hiru gurutze) zaharrenenetakoa.
3.- Nefertiti idazkuna piktograman ez den alfabetoan, munduko zaharrena.
4.- Euskarazko Gure Aita gaztelerazkoak baino zaharragoa eta ia latinezkoaren garaikidea (dagoeneko ezin esan guri: “háblame en cristiano”.
5.- Apostoluekin Jesusen Azken Afaria, Judas urkatua (eta Magdalena?) multzoaren irudikapen zaharrena. Eta orain beste hau erantsi behar zaio:
6.- Euskal Autonomia Erkidegoko Epaitegi baten instrukzio luzeena.

Eta hau nahikoa ez balitz, zer eta Fiskaltzak urte bat gehiago eskatu du!

Urte bat gehiago Eliseo Gil akusatuen aulkian eserita. Hona zer dioen Edward Harris arkeologo ezagunenetako batek: munduan ez da ezagutzen inolako froga zientifikorik gabe arkeologo batzuk inputatuta egotea. Euskal Herria munduko komunitate zientifikoaren aurrean lotsagarri geratzen ari da.

Zer eskatzen dugu azken finean? Gai hau serio eta inolako mugarik gabe ikertzea. Izan ere, egiazkoak izanez gero euskal herriari, estatu osoari eta noski, gizateriari lapurreta galanta egin zaiola ondorioztatuko genuke. Bide bakarra dago korapilo honetatik ateratzeko: datazioak, katak, auditoriak, barne ikerketa eta borondate ona.

Euskeraren Jatorria

2016.06.08

Euskal Autonomia Erkidegoan instrukzio fasean denbora gehien daraman kasua Iruña-Veleiakoa da. Bitxia da, Bizkaian denbora gehien daramana, Cabacas kasua da, Gipuzkoan Irungo Bravo EAJ eta Ogasuna tartean inplikatuta eta Araban Iruña-Veleia!!! Ez dago eskubiderik! Ez dute ezer argitu nahi, ez konpondu nahi!

Zazpi urte ez da nahiko izan Epaitegiak ganorazko ezer ez egiteko (ez dataziorik, ez kata kontrolaturik…) eta gaia konplexua dela esanda (aitzaki hutsa), beste urtebetez luzatu du instrukzio fasea!!! Zertarako beste urtebete?

Eliseo zurekin gaude!!!!

Gontzal Fontaneda Iruña-Veleiaz: DUINTASUNAREN ALDE

Justizia astiro omen dabil, eta gelditasun horrek askotan auzitako kontuei kalte handia ekartzen omen die. Badakarkio honi: 2008ko azaroan Arabako Foru Aldundiak fiskaltzan salatu eta gero 2009ko martxoan kereila aurkeztu zuen epaitegian Iruina-Veleia aztarnategiko zuzendaritzaren kontra, aurkitu zituzten ezohiko grafitoak faltsutu egin zituztela leporatuz.

Eztabaida honek euskararen historia zalantzan jartzen du norbaiten ustez, hemengo kristauteriaren historia beste zenbaiten aburuz. Dena dela, historia guztiak baino garrantsitzuagoa, arazorik larriena da auzi amaigabe honek pertsonen duintasunari egin dion kalte handia.

Oztopoak oztopo, duintasuna zaindu behar izaten da beti, kasu honetan inolako akusaziorik gabe egon arren, sei urtebete jendaurrean kriminalizatuta daramatzatelako, eta inork ez daki noiz arte luzatuko den,… eta gainera ez dago auzigairik:

ARABAKO FORU ALDUNDIAK BATERE FROGARIK AURKEZTU EZ ZUELAKO.

2008an aipatutako grafitoak gezurrezkoak zirela erabakitzeko, Aldundia ez zen oinarritu bazeuzkan froga ukigaietan edo grafitoetan beretan, teorietan baizik. Salatzaileak ez zizkien piezei egin nahi salatuek berek eskatzen zituzten noizkoak ziren jakiteko azterketak, baizik eta aditu batzuen teorien txostenak (txosten gutxienak) jarri zituen argudio, “gertaeren aurka argudioek balio ez dutela” ba ote zekien ere.

Gainera, ez zen egia txosten horietan oinarritu zenik, grafitoak gezurrezkoak zirela erabaki zuen egunean, Aldundira antzinako euskarari buruzko txosten bat bakarrik iritsia zelako; beste guztiak erabakia hartu eta geroago sartu ziren. Batzuk politikan eta zientzian, argudio sendorik ez dutenean, justizian estaltzen omen dira… eta eman urte luzeak.

FROGAK BETI SALATZAILEAREN ESKUETAN EGON DIRELAKO.

Piezak epaiketarako alferrak dira, epaitegiaren babespean gorde beharrean, beti Aldundiaren eskuetan egon direlako, eta horregatik azpimaneiatu izan zitezkeen. Izan ere, pieza batzuen itxura eta hasierako argazkietan zutena ezberdinak dira.

Horregatik, 2014an Espainiako Kultur Ondarearen Erakundeak eman duen txostena ere epaiketarako baliogabea da, azterketa epaileak agintzen zion moduan egin ez duelako, eta piezak esku askotan egon direlako, 2008an zuzendaritza kaleratu zuenetik Aldundiaren eskuetan bakarrik.

Eta frogei dagokiolarik, data ebazteko azterketa zientifikoak ez ezik, nazioarteko arkeologariek eta zientzialariek egiaztatze-indusketak ere egitea, pieza gehiagoren bila jarraitzea, eskatu zuten beti salatuek.

Aldundiak hasieratik uko egin zion, aitzitik, lehengo zuzendaritza bota ondoren, izendatu zuen zuzendari berriak (hain zuzen ere, berandu iritsi ziren txostenetako baten egilekidea; bada, “epailea eta onuraduna”), zuzendari berri honek ez zuen indusketa gehiagorik egin, baizik eta aztarnategiko hainbat metro kubiko lur kendu zuen hondeagailuz,… hondeagailua non eta auzipeko aztarnategi arkeologiko batean. Hortaz, lur hartan froga gehiago egon balitz, denak betiko galduko ziratekeen.

Hau guztia dela eta, egokia eta bidezkoa izango litzateke, auzigairik ez dagoenez gero, epaileak lehenbailehen artxibatzea, salatuei duintasuna itzul dakien.